เรื่องฮาๆจากฟอร์เวิร์ดเมลล์ อ่านแล้วถูกใจ

สวัสดีค่ะ อาหมอที่เคารพ
หนูติดตามอ่านคอลัมภ์ของอาหมอมานานแล้วค่ะ จากถุงกล้วยแขกที่แม่หนูขายหนูชอบอ่านเรื่องความทุกข์ความเจ็บปวดของชาวบ้านค่ะ นึกไม่ถึงว่าวันนี้มันย้อนมาหาหนูเข้าเต็มเปาคราวนี้หัวเราะไม่ออกค่ะอาหมอคะ หนูอายุ 17 ขวบแล้ว…เมื่อปีกลางมะโรงที่ผ่านมาหนูได้รู้จักกับผู้ชายที่โรงเรียนเขาชอบมองหนูค่ะ แต่หนูพยายามไม่สนใจเขาเพราะเราต้องตั้งใจเล่าเรียนจริงไหมค่ะเขามาชวนหนูคุยหนูก็พยายามเลี่ยง พอเขาชวนกินข้าวหนูก็กินค่ะเพราะเขาออกเงินให้นี่คะ เราคบกันอยู่นานค่ะ เกือบ 2วัน…เขาก็ชวนหนูไปดูหนังค่ะหนูรีบปฏิเสธค่ะ แต่พอเขาบอกว่าเขาเลี้ยงเองหนูก็โอเคในโรงหนังเขาพยายามจับมือจับไม้หนูหนูไม่ยอมเพราะข้าวโพดคั่วมันจะหกหนูเสียดายค่ะพอดูหนังเสร็จเราก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน แต่เขากลับชวนหนูลงกลางทาง…หนูเหลือบมองเห็นป้ายด้านหน้าทางเข้าเขียนว่าโรงแรมก็ทั้งโกรธทั้งอายคนเขาค่ะหนูต่อว่าเขาแล้วรีบวิ่งหนีเข้าไปข้างในบอกบ๋อยที่วิ่งตามว่าหนู ขอห้องวีไอพีค่ะ หนูเข้าไปนั่งอยู่บนเตียงเขาเข้ามากอดจูบหนูหนูก็ผลักเขาออกแล้วผลัดผ้ามานุ่งผ้าเช็ดตัวหนูกลัวเสื้อยับค่ะอาหมอคะหนูสู้แรงเขาไม่ได้ค่ะ หนูตกเป็นของเขา ก็ผู้หญิงตัวเล็กๆจะเอาแรงที่ไหนไปสู้จริงไหมคะหนูเลย สั่งลิโพมาดื่ม 2 ขวด ก็พอมีแรงหิ้วเขาออกจากห้องกลับบ้านได้ค่ะหลังจากวันนั้นเขาก็พยายามชวนหนูอีกหนูต้องให้เขารับปากว่า…เขาเป็นคนจ่ายค่าห้อง กับค่าลิโพ! หนูถึงตกลงค่ะอาหมอว่าหนูเสียเปรียบไหมคะ เพราะหนูต้องออกค่ารถเมล์เองค่ะ